• Osoba
• Związek
• Przodkowie
• Potomkowie
• Pokrewieństwo
• Linia czasu
• GEDCOM
• Sugestie

Ważyński Ignacy Apolinary w słowniku "Płocczanie znani i nieznani"

Ważyński Ignacy (1811 - 1863) - urzędnik. Ur. 8 VIII. S. Antoniego. Szlachcic wylegitymowany dziedziczny, nie posiadający majątku. Ukończył szkoły w Płocku w 1831. Całą karierę związał z Urzędem Municypalnym w Płocku. Pracę rozpoczął tamże, bezpośrednio po ukończeniu nauki jako aplikant. Następne jego awanse to: kancelista (11 XII 1823), p.o. sekretarza (1848), sekretarz Urzędu (XII 1848), radny (III 1860) i zarazem p.o. prezydenta Płocka. Odznaczał się niezwykłą pracowitością i serwilizmem wobec władz. W 1856 wraz z radnym Kirkowem został odznaczony jako jedyni polacy urzędnicy w mieście przez gubernatora cywilnego w Płocku medalem brązowym, wydanym na pamiątkę wojny 1863 - 1866, który noszono na wstędze Orderu św. Andrzeja. 19 II (30 III)1862 podjął starania o posadę starszego pomocnika naczelnika pow. płockiego. Zmarł 14 (26) III w Płocku, gdzie został pochowany. Dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną, Rafaliną z Kowalewskich, miał siedmioro dzieci. Drugą jego żoną od 1851 była szwagierka, siostra żony Anna-Maria, z którą miał czworo dzieci. W. jako radny, otrzymywał pensję roczną w wysokości rs. 450. Wdowa wraz z dziećmi, pobierała po mężu emeryturę w wysokości rs. 225 rocznie
APP AMP sygn.31 UDB, k. 136 i ns.; sygn. 860.
Nie poznamy już przyczyn, dla których Ignacy Apolinary, którego wujowie za udział w Powstaniu zostali przez Cara zesłani na Syberię, tak gorliwie wysługiwał się rosyjskiemu zaborcy. Być może były to prześladowania, groźba zsyłki za pochodzenie lub "działalność wywrotową" na szkodę zaborcy. Może liczna rodzina, której musiał zapewnić utrzymanie?.