Skarbek-Ważyńska Józefa (imię zakonne - Joanna)

1746 - 1832  (86 lat)

• Nazwisko	Skarbek-Ważyńska Józefa (imię zakonne - Joanna)
  Urodzenie	1746	Murowana Oszmianka (Мураваная Ашмянка), Białoruś
  Chrzest	1746	Murowana Oszmianka (Мураваная Ашмянка), Białoruś
  Płeć	Kobieta
  Koleje losów	Przed rokiem 1771 wstąpiła do zakonu św. Bazylego i tam przybrała imię Joanna. W 22 roku życia osiadła w klasztorze w Wilnie, gdzie jako przełożona służyła Bogu przez 48 lat.
  Status społeczny	szlachta
  Testament / Oświadczenie woli	Zapis
  		Skarbek Ważyńska Józefa Akt woli Akty izdavaemye Vilenskoiu kommissieiu dlia razbora drevnikh aktov, Tom 9 Roku tysiąc siedmset siedmdziesiątego pierwszego, miesiąca Januarii siódmego dnia. Na rokach ziemskich woiewodztwa Wileńskiego, w roku teraznieyszym tysiąc siedmset siedmdziesiąt pierwszym po Trzech Królach do sądzenia przypadłych, porządkiem prawa pospolitego w mieście ikmci Wilnie in solito iudiciorum loco odprawuiących się - przed nami Franciszkiem Czyżem - prezydentem, Ignacym Horodeńskim - sędziami, Felicyanem Zmiiowskim - pisarzem, urzędnikami ziemskiemi woiewodztwa Wileńskiego - comparentes personaliter w Bogu przewielebna ieymć panna Krystyna Kowzanowna - starsza, Rozalia Godycka - wikarya, Ludowika Jeleńska - konsultorka, Joanna w zakonie Ważyńska, a na świecie Józefa, imieniem swoim y imieniem całego konwentu Wileńskiego świętego Bazylego wielkiego, opowiadali, prezentowali y przyznali oraz ad mentem konstytucyi, na seymie coronations zeszłey, w protokoł zapisowy przyznań y aktykacyi ingrossowany, podpisami rąk swoich roborowali, dobrowolny wieczysto kwitacyiny, rzeczny, nigdy nieporuszony zapis swóy w.w.i. Pannom Maryanie z Nagurskich Ważyńskiey - podkomorzyney Oszmiańskiey matce, Antoniemu - sędziemu grodzkiemu powiatu Oszmiańskiemu, Ignacemu - podkomorzycowi Oszmiańskiemu Ważyńskim, braci rodzonym, dany, służący y należący, który ustnym y oczywistym swym stwierdziwszy zeznaniem prosili nas sądu, ażeby pomieniony zapis ze wszystką w mim wyrażoną rzeczą był do xiąg ziemskich spraw wieczystych woiewodztwa Wileńskiego przyięty y wpisany. Jakoż my sąd, ony przyiąwszy, w xięgi wieczyste ziemskie Wileńskie wpisać zalecili, który wpisując słowo do słowa tak się w sobie ma: Krystyna Kowżanowna - starsza, Rozalia Godycka - wikaria, Ludowika Jeleńska - konsultorka, Józefa na świecie, a w zakonie Joanna Ważyńska - zakonica oyca świętego Bazylego wielkiego, imieniem moim y całego konwentu Wileńskiego tegoż zakonu świętego Bazylego, iako aktorka, czyniemy wiadomo, y iawno wyznawamy, komu by o tym teraz y w przyszły czas będącego wieku ludziom wiedzieć należało, tym naszym dobrowolnym wieczysto kwitacyinym zrzecznym, a nigdy nieporuszonym zapisem w. w. i. Panom Maryanie z Nagurskich Ważyńskich - podkomorzyney powiatu Oszmiańskiego matce, Antoniemu - sędziemu grodzkiemu powiatu Oszmiańskiego y Ignacemu - podkomorzycowi powiatu Oszmiańskiego Ważyńskim, braci rodzonym, danym na to, iż ia Joanna Ważyńska za wolą y zrządzeniem naywyższego Pana przyiąwszy sukienkę zakonu oyca świętego Bazylego wielkiego w klasztorze Wileńskim, z hoyności y szczodrobliwości matki y braci moich, tak w wyprawie y iako też y w gotowych pieniadzach, należytym będąc ukontentowaną wydziałem y zupełną odebrawszy na mnie spadającą część, z takowego uspokoienia pomienionych w. i. Panów Maryanne z Nagórskich Ważyńską matkę- podkom. Oszmian., Antoniego - sędziego grodzkiego powiatu Oszmiańskiego, y Ignacego podkomorzego powiatu Oszmiańskiego Ważyńskich, braci rodzonych moich, imieniem moim y imieniem całego konwentu naszego zakonu oyca świętego Bazylego wielkiego wiecznie kwituię, aktorstwa y dziedzictwa do dobr oyczystych macierzystych, spadkowych, przypadkowych y iakim kolwiek prawem na mnie przypaść mogących, zrzekam się, ceduję y ustępuię, żadney salwy y akcessu, regressu, tak od osób miłościwey matki dobrodziki, braci moich, iako też do pomienionych dobr ichmciów sobie y całemu konwentowi Wileńskiemu zachowuię, a wszelkiego turbatora, praetensora naszym własnym kosztem y staraniem u wszelkiego sądu y prawa, wespół z następuiącemi zakonnikami, zastępować, ewinkować, zobowiązuię się. Na dotrzymanie tego wszystkiego, zarękę ważność rzeczy wynoszącą zakładaiąc, w naruszenie każdy sąd y urząd do odpowiadania razem z następuiącemi zakonnikami, determinuię, gdzie stanąwszy nie roszcząc od niźszego do wyższego sądu appellacyi rosprawę przyiąć, zaręki troiakie zapłacić, y wszelkim wyrokom sądowym podlegać submituię się. I natośmy dali ten nasz dobrowolny wieczysto kwitacyiny zrzeczony zapis z podpisem rąk naszych y w. ichmciów panów pieczętarzów, od nas ustnie y oczewisto uproszonych. Pisan w Wilnie roku tysiąc siędmset siedmdziesiatego pierwszego miesiąca Stycznia piątego dnia. U tego kwitacyinego zapisu podpisy rąk tak samych ww. aktorek, y iako też wielmożnych ichmć panów pieczętarzów temi się wyrażaią słowy: Krystyna Kowżanowna - zakonnica świętego Bazylego wielkiego, starsza konwentu Wileńskiego; Rozalia Godycka z. s. B. w. wikaria kon. Wileń.; Ludowika Jeleńska, zakonu świętego Bazylego wielkiego konsultorka konwentu Wileńskiego; Joanna Ważyńska z. ś. B. w. Proszony pieczętarz od w Bogu przwielebney ieymć panny Krystyny Kowżanowny - starszey, w. i. pp. Rozalii Godyckiey wikaryi, Ludowiki Jeleńskiey konsultorki, Joanny Waźyńskiey w zakonie, a na świecie Józefy, qua aktorki, do tego wieczysto kwitacynego, zrzeczonego zapisu na rzecz w nim wyrażoną w. i. Panom Maryannie z Nagurskich Ważyńskiey - podkomorzynie Oszmiańskiey matce, Antoniemu - sędziemu grodzkiemu powiatu Oszmiańskiego, Ignacemu - podkomorzycowi Oszmiańskiemu, braciom rodzonym Ważyńskim, danego podpisuię się Franciszek Czyż - prezydent ziemski woiewództwa Wileńskiego. Ustnie oczewisto proszony pieczętarz od osób wyż wyrażonych do tego kwitacyinego, zrzeczonego zapisu podpisuię się Ignacy Horodeński - sędzia ziemski woiewództwa Wil. mp. Ustnie y oczewisto proszony pieczętarz od osób wyż wyrażonych do tego wieczysto kwitacyinego zrzeczonego zapisu podpisuię się: Felicyan Zmiiowski - pisarz ziemski woiewództwa Wileńskiego. - Który to takowy kwitacyiny wieczysto zrzeczony zapis, za ustnym y oczywistym onego przez wyż wyrażone osoby zeznaniem, iest do xiąg ziemskich spraw wieczystych woiewództwa Wileńskiego przyięty y wpisany.
  Zgon	11 list. 1832	Wilno, Polska (obecnie Litwa)
  Pogrzeb	Taboryszki - kościół pw. św. Michała Archanioła, oszmiański, wileński, Polska (obecnie Litwa)
  		Skarbek Ważyńska Józefa a w zakonie Johanna Tablica nagrobna w taboryskim kościele, pow. oszmiański Na płycie nagrobnej czytamy: „ANTONI SKARBEK WAŻYŃSKI Podkomorzy ptu Oszmiańskiego Fundator Kościoła Tabor. Urzędnik 46-letni. Mąż który Rozumem i Sercem Utrzymał się na tey Wysokości do którey ducha ludzkiego wznosi nauka Religii Chrystusowey. Umarł roku 1813 czerwca 2 dnia, mając lat 72. Grób Jego Spocznienia przed Wielkim Ołtarzem, z lewej strony tegoż grobu siostra jego JOHANNA WAŻYŃSKA Z.S.B.W. Przełożona 48-letnia Klaszt. Wilensk. Mądra Pobożna i pokorna. Umarła Roku 1832 Listop. 11 d maiąc lat 86. Proszą o 3 pozdrow. Anielskie”.
  		Odsłuchaj: Perła Taboryszek" - historia kościółka w Taboryszkach Przeczytaj: Pamiątka rodu Ważyńskich w Taboryszkach – kościół pw. św. Michała Archanioła Taboryszki to niewielka wieś w malowniczej części Litwy, gdzie Polacy stanowią większość. Prawie 80 procent mieszkańców to Polacy. 10 procent stanowią Litwini, pozostała część mieszkańców to Rosjanie i Białorusini. Przyjechać tu warto z kilku powodów: są tu pozostałości dworów, wspaniałe krajobrazy, zanurzoną w przeszłości polskość, ślady malarki Anny Krepsztul, a przede wszystkim najstarszy na Litwie drewniany kościółek sprzed kilku stuleci. Swoją posługę kapłańską zaczynał tu błogosławiony ksiądz Michał Sopoćko w 1914 roku. Kościół wybudowano w 1770 roku, był fundacją dla karmelitów podpisaną przez Michała Skarbek- Ważyńskiego. Ród Ważyńskich pamiętany jest w Taboryszkach, a w samym kościele mnóstwo jest śladów dawnych właścicieli. Kościół, choć stary, nigdy nie był badany przez historyków i archeologów. Jest w nim mnóstwo „skarbów” do opisania i opowiedzenia. I ślady karmelitów bosych. Opowiada o nim obecny proboszcz, ks. Waldemar Uluczkiewicz oraz mieszkańcy.
  		Taboryszki. Dwór Skarbek Ważyńskich dzisiaj i dawniej
  ID osoby	I3500	Warzyńscy
  Ostatnia modyfikacja	24 kwie. 2023

  
  

  Ojciec	Skarbek-Ważyński Marcin,   ur. data nieznana,   d. przed 1788
  Matka	Skarbek-Ważyńska Marianna z d. Nagurska,   ur. 1720,   d. 25 czer. 1799  (Wiek 79 lat)
  Ślub	data nieznana
  ID rodziny	F624	Arkusz rodzinny  |  Wykres rodzinny

  
  

• Mapa wydarzenia		Zgon - 11 list. 1832 - Wilno, Polska (obecnie Litwa) Pogrzeb - - Taboryszki - kościół pw. św. Michała Archanioła, oszmiański, wileński, Polska (obecnie Litwa)  = Łącze do Google Earth
  Legenda szpilek	: Adres       : Miejsce zamieszkania       : Miejscowość       : Powiat       : Województwo       : Państwo       : Nie ustawione